Wiek
Bezsprzecznym jest powiązanie częstotliwości występowania nużeńców i wieku gospodarza. Wraz z wiekiem rośnie bowiem liczba potencjalnych kontaktów z osobami zainfekowanymi. Przykładem mogą być następujące obserwacje występowania
folliculorum i D. brevis (liczba przebadanych osób N=435; wiek od 3 do 96): 13% osób w wieku od 3-15 lat; 34% osób w wieku 19-25 lat; 69% osób w wieku 31-50 lat; 87% osób w wieku 51-70 lat i 95% osób w wieku 71-96 lat. Inne badania pokazują np. infestacje nużeńcami u studentów I roku na poziomie 43% a u studentów III roku na poziomie 67% (N=2200). Podobnych badań jest wiele w literaturze i wskazują one na jednakowy trend wzrostu infestacji wraz z wiekiem.
Płeć.
Wyniki badań starających się wykazać wpływ płci żywicieli na stopień infestacji nużeńcami są sprzecznie. Podczas gdy jedna grupa autorów opisuje większe nasilenie infekcji u kobiet niż u mężczyzn, wskazując jako przyczynę takiego stanu rzeczy stosowanie kremów i pudrów oraz wpływ hormonów płciowych, to druga grupa wskazuje na wyższy odsetek zakażeń u mężczyzn, bez jednoznacznych wskazań co jest tego przyczyną. Trzecia grupa badaczy nie dostrzega związku między płcią a występowaniem nużeńców. Losowy charakter rozprzestrzeniania się nużeńców w populacji ludzkiej wskazywałby przyznanie racji tej trzeciej grupie badaczy.
Pochodzenie geograficzne.
Nużeńce występują powszechnie w całej populacji ludzkiej, bez względu na położenie geograficzne. Znajdowano je zarówno u Europejczyków, Azjatów, Amerykanów, jak i Eskimosów, Nigeryjczyków czy Aborygenów. Pojedyncze doniesienia wskazują na większą częstość infekcji obserwowanych u mieszkańców żyjących na terenach o klimacie wilgotnym (68%) niż u osób żyjących na terenach o klimacie suchym (25%). Wiele badań prowadzonych było jednak na zbyt małych próbach i przy zastosowaniu różnego typu metodologii. W zestawieniu tak różnych badań pojawia się trudność w porównaniu otrzymywanych wyników. Konsekwencją tego są często nieprawdziwe lub nieuzasadnione wnioski.
Wykonywane zawody.
Istnieją zawody, których pracownicy są wystawieni na częstszą możliwość zarażenia nużeńcami aniżeli w innych zawodach. Są to np. pracownicy domów opieki społecznej oraz pracownicy wykonujący zawody medyczne (lekarze, pielęgniarki, fizjoterapeuci). Osoby te mają częsty i bliski kontakt z osobami w podeszłym wieku.
Typ owłosienia.
Dotychczasowe wyniki różnych badaczy sugerują, że częściej zarażeni bywają ludzie o ciemnych włosach lub łysi. Jednak obserwacje te opierają się na skromnym materiale i wymagają weryfikacji.
Typ skóry.
Istnieje też szereg doniesień wskazujących, że wyższy poziom zarażenia dotyczy osób ze skórą tłustą i o skłonnościach łojotokowych. Przykładowe wyniki wskazują, że zarażenie nużeńcami odnotowano u 90% badanych ze skórą łojotokową (soborrhoea), 57% ze skórą normalną i 52% ze skórą suchą. W innych badaniach podano, że infestacja nużeńcami była na poziomie 47% u osób z cerą tłustą, 27% z cerą suchą i 34% osób z cerą mieszaną. Stwierdzono również, że wzrost pH warstwy rogowej naskórka może niekorzystnie wpływać na homeostazę bariery przepuszczalności, integralności i spójności warstwy rogowej naskórka, a przez to jednocześnie zapewniać odpowiednie warunki do rozwoju nużeńców.
Karnacja skóry.
Odnotowano, wyższy poziom infestacji u osób z ciemną karnacją. Jednak obserwacje te podobnie jak te opisane wyżej opierają się na skromnym materiale i wymagają weryfikacji.
Choroby współwystępujące.
Szereg wyników wskazuje na to, że osoby z chorobami dermatologicznymi, takimi jak trądzik różowaty i trądzik skórny, są bardziej podatne na zarażenie nużeńcami niż osoby zdrowe. Zaobserwowano również, że nużeńce występują częściej u pacjentów z obniżoną odpornością (HIV, białaczka, pacjenci po kuracji antybiotykowej, w trakcie kuracji hormonalnej, przyjmujący leki immunosupresyjne, po chemioterapii, poddawanych hemodializie, dializie otrzewnowej, chorych na AIDS, z leukemią, chorobą Behçeta, nawracającymi gradówkami oczu, zapaleniem powiek, nowotworami – czerniakiem skóry, nowotworami układu moczowego, przewodu pokarmowego, piersi, płuc, chłoniakiem nieziarniczym, przewlekłą białaczką limfocytową i szpikową, rakiem podstawnokomórkowym powiek, szpiczakiem plazmatyczno-komórkowym, ziarnicą złośliwą, mięsakiem limfatycznym). Większą częstość występowania nużycy wykazano także wśród niedożywionych dzieci. Wyniki sprzeczne uzyskano dla: osób z cukrzycą, ze schyłkową przewlekłą niewydolnością nerek i reumatoidalnym zapaleniem stawów.
